Chciałabym napisać, ze Bibliotekara to książka niezła. Spodobał mi się opis na okładce, dlatego ją kupiłam. Niestety trochę jej do dobrej oceny ogólnej brakuje, bo samo zebranie anegdotek o pracy w bibliotece, w której ostały się rządy rodem z poprzedniej epoki, nie wystarczyło. W książce panuje duszna atmosfera miejsca zarządzanego przez osoby z tendencją do…
Dowiedz się więcej
Książki Jojo Moyes do tej pory traktowałam jak pewniaki. Niestety Dwa dni w Paryżu sprawiły, że będę podchodzić ostrożniej. To nie jest długa powieść, jak sądziłam, tylko zbiór zbiór krótszych, lub dłuższych opowiadań. Czy ktoś o tym informuje na okładce? Nope. Gdybym książkę kupiła, a nie wypożyczyła, byłabym zła, bo liczyłam na pełnowymiarową historię. Do…
Dowiedz się więcej
O Lispector naczytałam się samych zachwytów. Nastawiłam się więc, że ta książka będzie nie wiadomo jak super. Nie powiem, Opowiadania wszystkie są ciekawe i kompleksowo pokazują jej twórczość, natomiast, w formie grubej książki z krótkimi formami, są także odrobinę ciężkawe. Rozsądkowo zdaję sobie sprawę, że to uczucie wynika ze złudzenia poznawczego. Raz, że nie lubię…
Dowiedz się więcej
Książki Yoko Ogawy to pewniaki pod względem cudownej, lekko magicznej atmosfery i miękkiego języka. Zachwyciłam się Ukochanym równaniem profesora, ale i Podziemie pamięci jest bardzo dobre, choć nieco inne. Autorka pokazuje nam świat w którym znikają rzeczy. Ale nie, że magicznie ciach i nie ma, tylko ludzie przestają ich potrzebować, czy nawet dostrzegać. Tak było…
Dowiedz się więcej
Zbyt głośna samotność rozbudziła sobą moje zainteresowanie już na pierwszej stronie. To tu znajduje się to wspaniałe zdanie o czytaniu: ssaniu zdań jak cukierków, jak likieru aż to kompletnego rozpuszczenia się w ustach, w całym ciele i przenikaniu do najmniejszych komórek. Cudowne! Później nastrój książki się nieco zmienia. Czytelnik dowiaduje się, kto to opowiada i…
Dowiedz się więcej
Mam wielki sentyment do wokalu Nicka Cave dlatego do przeczytania jego debiutu książkowego nie trzeba mnie było namawiać. Gdy oślica ujrzała anioła to nie jest książka nowa. Po raz pierwszy wydana w 1989 roku, w Polsce także się już ukazała, nawet dwukrotnie. Artrage postanowiło ją wznowić po raz trzeci, tym razem wraz z odświeżeniem przekładu.…
Dowiedz się więcej
Czy uważam Myśliwskiego za jednego z najlepszych i moich ulubionych pisarzy? Tak. Czy podobał mi się Widnokrąg? Na to pytanie nie ma prostej odpowiedzi, bo i książka nie należy do najłatwiejszych. Myśliwski w Widnokręgu opowiada historię Piotra, czy tez właściwie sam Piotr opowiada, bo jak zwykle u Myśliwskiego książka jest w pierwszej osobie. Więc Piotr…
Dowiedz się więcej
Książka pt. będzie gorzej ma opinię szokującej. Kilka osób wymieniało ten tytuł jako ważny dla nich z jakichś powodów, czy nawet wpływający na zmianę perspektywy życiowej. I faktycznie, Pelc napisał dzieło, które nie pozostawia czytelnika obojętnym, czy to pod względem samej fabuły, czy antykomunistycznego wydźwięku pomiędzy słowami. Bo …będzie gorzej można czytać przynajmniej na dwa…
Dowiedz się więcej
Po raz pierwszy Sto lat samotności czytałam może z 15 lat temu. Niestety jedyne co zapamiętałam, to wrażenie, że książka mi się podobała. Fabuła zupełnie mi umknęła. Może to i dobrze, bo tym ciekawszy był powrót do tej świetnej mimo wszystko książki, która potrafi wzbudzić mieszane uczucia. Stuletnia historia rodziny Buendìa rozpoczyna się dość spokojnie.…
Dowiedz się więcej
W Japonii byli kamikaze, w Polsce mieliśmy żywe torpedy. Ale książka Kisielewskiego o tym samym tytule to nie jest historyczna rozprawka o tych samobójczych jednostkach. to zbiór krótkich opowiadań o II Wojnie Światowej, które w fabule wplatają działania wojenne. Dedykowane są właśnie osobom, które zapisywały się ochotniczo do tych samobójczych formacji, nazywanych żywymi torpedami. Same…
Dowiedz się więcej
We wstępie Wenus w futrze słusznie napisano, że historia opisana w tej książce nie ma większej głębi, spektakularnej formy czy stylu. Książka Leopolda von Sacher-Masocha jest ważna o tyle, że to pierwszy utwór odwołujący się do dewiacji seksualnej, nazwanej od nazwiska autora masochizmem. Masochizm to znajdowanie podniety seksualnej w okrutnym traktowaniu przez partnera_kę, które prowadzi…
Dowiedz się więcej
Nie spodziewałam się, że Kolekcjoner śniegu to będzie aż tak ciężki literaturowo kaliber. Akcję książki zaczynamy poznawać od 1956 w obozie dla mieszanych małżeństw w Czeskich Budziejowicach. Ludzie jakoś próbują tam sobie radzić z powojenną rzeczywistością. Wszędzie panuje bieda, a patologia nikogo nie dziwi. Wystarczy drobnostka żeby rozbudzić zazdrość i nienawiść pomiędzy mieszkańcami. Na szczęście…
Dowiedz się więcej
