W komiksie Wiedźmin Zatarte wspomnienia znajomy wiedźmin, jak zwykle pcha się nie tam, gdzie trzeba. Za wszelką cenę chce chronić ludzi… Kolejne dziecko nie może zginąć. Nawet jeśli nikt nie chce jego pomocy naprawdę, a śmierć małego dziecka jest niczym wobec polityki… Historia z komiksu jest przewrotna. Jak zresztą wcześniej się już Geraltowi zdarzało, potwór…
Czytaj dalej
Sama nie wiem (jeszcze) czy lubię książki takie jak Bambini di Praga. Hrabal napisał krótką, ale dość bezwzględną historię o oszustach. Historia ta jest bezwzględna głównie dla czytelnika, bo nie ma jakiegoś specjalnego początku. Autor wrzuca nas o razu na głęboką wodę swojej historii i trzeba się szybko odnaleźć w sytuacji, inaczej grozi nam zniechęcenie.…
Czytaj dalej
Trochę się bałam, że Wiek paradoksów Natalii Hatalskiej będzie po prostu kolejną książką o technologii, która nie wniesie nic specjalnie nowego do tego, co już wiem. O jak doskonale, że się myliłam! Autorka podnosi wiele interesujących tez z pogranicza socjologii, psychologii i technologii. Jej opinie obudowane szeroką (ale nie rozwlekłą) argumentacją sprawiają, że wiedza, która…
Czytaj dalej
Przed sięgnięciem po Osobisty przewodnik po Pradze należałoby przeczytać wcześniej kilka innych książek Mariusza Szczygła. Trzeba to zrobić, żeby wiedzieć dlaczego warto w ogóle zabierać się za tę specyficzną książkę. Warto, bo Mariusz Szczygieł jest najlepszą osobą do opowiadania o tym sąsiednim kraju tak, żeby się nim przynajmniej zainteresować, jeśli nie zafascynować. Szczygieł lubi Czechów…
Czytaj dalej
Tytuł dokładnie wyjaśnia o czym jest ta książka. Drugi raz dookoła świata to relacja sześćdziesięciodwuletniego Krzysztofa Baranowskiego z realizacji jego postanowienia ożeglowania świata ponownie. Wyprawę tę opisuje zupełnie inaczej niż Drogę na Horn, czyli opowieść o swoim “pierwszym razie”, bo też i drugi raz był w większości inny. Przede wszystkim różnica polegała na tym, że…
Czytaj dalej
Ukochane równanie profesora wciąga od pierwszych zdań. Historia jest poprowadzona pięknie i spokojnie. To może być świetna książka na uspokojenie, moment zatrzymania się w życiu, ponownego przemyślenia, czym są dla nas relacje z innymi ludźmi, bo to jest właśnie książka o relacjach. Główną bohaterką opowieści Yōko Ogawy jest kobieta, która pracuje jako gospodyni. Pewnego dnia…
Czytaj dalej
Wyobrażam sobie, że tytuł tej książki, czyli nie bijcie reportera, mógłby być jakimś desperackim okrzykiem do tłumu, który zaślepiony okolicznościami nie patrzy kogo tłucze. O tłumie można przeczytać w książce Psychologia tłumu, natomiast o tym, jak wygląda praca reportera, u Wiesława Sachsa. Nie bijcie reportera to krótka książeczka z różnymi anegdotami związanymi z pracą reporterską…
Czytaj dalej
Wyspa Doktora Moreau kusiła mnie już z półki od dawna. Z braku czasu nadal czytam książki cienkie i moje wydanie klasyka napisanego przez Wellsa wpisywało się w to założenie. Zmyliła mnie ta cienkość. Okazało się, książka nie ma wielu stron, ponieważ czcionka jest mała. Sama opowieść jest długa, ale wciągająca i czyta się super szybko,…
Czytaj dalej
Zapiski Józika Buzuka z tytułu wydawały się pamiętnikiem, lub prozą stylizowaną na pamiętnik. Nietypowe zdrobnienie imienia i podtytuł (“kopacza z Paszek rodem”) sugerowały, że ta niepozorna książeczka może kryć coś interesującego. Nie pomyliłam się. Pod pozorem wspomnień prostego robotnika urodzonego niedługo przed II Wojną Światową, Kazimierz Niechoda ukrył satyrę na Polskę z tych lat. Życie…
Czytaj dalej
Wspomnienia Warszawskie są kolejnym przykładem na to, że Słonimski słowem władał po mistrzowsku i w ogóle jest gen(ialny). Nie każdy autor może udźwignąć temat własnych wspomnień i napisać je tak, żeby były interesujące dla czytelnika nawet wiele lat po opisanych wydarzeniach. Wyjątkami może są jedynie sławy wzbudzające zainteresowanie na pograniczu fascynacji. Ale taki Słonimski? W…
Czytaj dalej
Kontynuuję plan czytania książek krótkich, a najlepiej bardzo krótkich. Konstancin doskonale się w to wpisuje, bo to książeczka małego formatu, która ma raptem 100 stron. I bardzo dobrze. Ponieważ gdyby była dłuższa, to byłaby męcząca. Ileż w końcu można czytać o spacerach po okolicy i leniuchowaniu w sanatorium? Rok 1975 Konstancin to, jak czytamy na…
Czytaj dalej
Lato gdy mama miała zielone oczy zaczęło się tak mocno, że postanowiłam że poczekam z wydawaniem opinii o tej książce, aż ją przeczytam w całości. Długo nie musiałam czekać, bo historia czyta się właściwie sama, oraz jest dość krótka. To opowieść, zgodnie z tytułem, o jednym lecie, kilku miesiącach wakacji, które syn spędził z matką.…
Czytaj dalej
