Ach ten Słonimski… Mętne łby to trzecia w serii Wydawnictwa LTW książka z zebranymi felietonami pisarza, które wedle noty edytorskiej były wydane tylko raz, w roku 1929. Chwała wydawnictwu, że te niszowe teksty odkopała i przywróciła, bo w czasach szybko postępującej cenz… poprawności politycznej, niebawem może to być już utrudnione. Bo Słonimski w swoich tekstach…
Czytaj dalej
Nie zdziwiłabym się, gdyby W oparach absurdu powstawały w oparach, ale nie absurdu, a substancji absurdującej tok myślenia autorów. Słonimski i Tuwim przenieśli absurd na wyższy poziom, gdzie nonsens jest absolutnie czysty. To jest jedna z może paru książek, które czytałam, która absolutnie ma drugiego dna, ani ambicji moralizatorskich, czy jakichkolwiek innych, poza zabawą słowem,…
Czytaj dalej
Wspomnienia Warszawskie są kolejnym przykładem na to, że Słonimski słowem władał po mistrzowsku i w ogóle jest gen(ialny). Nie każdy autor może udźwignąć temat własnych wspomnień i napisać je tak, żeby były interesujące dla czytelnika nawet wiele lat po opisanych wydarzeniach. Wyjątkami może są jedynie sławy wzbudzające zainteresowanie na pograniczu fascynacji. Ale taki Słonimski? W…
Czytaj dalej
Poniżej subiektywny wybór cytatów z książki Antoniego Słonimskiego pt. Alfabet wspomnień. W dawnym wydaniu Encyklopedii brytyjskiej podano, że Mickiewicz urodził się w Zaolziu, a ostatnio w informatorze literackim Benetta na litery MICK można znaleźć Mickey Mouse, ale Mickiewicza nie ma. Gdy po powrocie opowiadałem o tym na odczycie w Uniwersytecie Warszawskim, nikt się nie śmiał,…
Czytaj dalej
Kroniki tygodniowe to wybór felietonów pisanych przez Słonimskiego w Dwudziestoleciu Międzywojennym. Uwielbiam też książkę. Należałoby również wprowadzić, prócz innych innowacyj, jeszcze trybunał i karę więzienia dla ludzi prowadzących głupie rozmowy. s. 25 Każde dziecko wie o tym, że urzędnik jest zakałą społeczną, że urzędnik jest od utrudniania i że gdyby nie było urzędników, niebo byłoby…
Czytaj dalej
Ciekawość to zbiór felietonów Antoniego Słonimskiego z lat 1973 – 76, wydrukowanych w “Tygodniku Powszechnym”. To ostatnia książka autora opracowana przez niego samego tuż przed śmiercią, a wydana w 1981 roku. Lubię czytać książki sprzed kilkudziestu lat, choć nie do końca miłe jest zaskoczenie, gdy okazuje się, że ich treść nadal jest aktualna. W czasie…
Czytaj dalej
Młodość ma to do siebie, że wspomina się ją z sentymentem, a im więcej mamy lat, tym jest on większy. Takich właśnie sentymentalnych wycieczek spodziewałam się w książce pt. Warszawa naszej młodości i właśnie takie opowieści dostałam. Warszawa naszej młodości to zbiór dziewięciu esejów, których tematem wspólnym jest tytułowe miasto. Napisali je m.in. Słonimski, Nałkowska…
Czytaj dalej
Antoni Słonimski to jeden z moich ulubionych pisarzy ever. Umiał pisać tak, jak tylko niewielu umiało. Wielka szkoda, że odkryłam go tak późno, ale lepiej późno niż w ogóle. Ze szkoły pamiętam go tylko z wiersza pt. Alarm, którego się uczyliśmy na pamięć. Wtedy wydał mi się strasznie nudny. Dużo później, a właściwie, to całkiem…
Czytaj dalej
