Tytuł tej książki brzmi nieco smutno, a na pewno minimalistycznie. Sześć odcieni bieli, czyli właściwie szarość w różnych wydaniach. Dokładnie takie są też te historie – wszystkie są odcieniami tego samego życia, które można było wieść w PRL. Ale mimo wszystko zaskakują czułością. Te reportaże moim zdaniem nie do końca wpisuja się w formułę dzisiejszego…
Czytaj dalej
Książka pt. będzie gorzej ma opinię szokującej. Kilka osób wymieniało ten tytuł jako ważny dla nich z jakichś powodów, czy nawet wpływający na zmianę perspektywy życiowej. I faktycznie, Pelc napisał dzieło, które nie pozostawia czytelnika obojętnym, czy to pod względem samej fabuły, czy antykomunistycznego wydźwięku pomiędzy słowami. Bo …będzie gorzej można czytać przynajmniej na dwa…
Czytaj dalej
O Akwarium wiele razy słyszałam dobre rzeczy, ale na dość długo ta książka wypadła mi z zasięgu wzroku. Prawda to, że w zalewie nowości wydawniczych szybko zapomina się o tych, które są nieco starsze. Na szczęście przypadkowe szperanie w antykwariatach pomaga na pamięć. Suworow to autor, który największą popularność w Polsce miał chyba w latach…
Czytaj dalej
Postać Marii Dąbrowskiej nigdy nie kojarzyła mi się z kontrowersją, dlatego tytuł Prowokatorka mnie zaintrygował. Mimo tego, że nazwisko pisarki znałam z lektur, to nie wiedziałam o niej nic więcej. Myślałam, że nadrobię to z książki Kienzler, ale udało się to tylko częściowo. Przede wszystkim od początku książki, instynkt czytelniczy nakazywał mi ostrożność w podążaniu…
Czytaj dalej
Jakie są nasze myśli? Jak w ogóle myślimy? Raczej krótkimi formami, pojedynczymi zdaniami, urwanymi, szybko uciekającymi, nieskładnymi. Lec miał myśli nieuczesane i zebrał je w tomiku. Każda refleksja poety jest wielowarstwowa i ma jakieś ukryte przesłanie odnoszące się do wyobraźni, ale i wiedzy. Te króciutkie zdania wymagają od czytelnika elastyczności umysłu i łączenia kropek, bo…
Czytaj dalej
Barańczak jest jednym z niewielu poetów, którzy do mnie trafiają właściwie w całości. O jego wierszach dowiedziałam się z Instagrama, więc po coś się jednak te internety przydają. W zbiorczym wydaniu jego twórczości, wydanym w 1990 roku przez Ludową Spółdzielnię Wydawniczą są jego poezje wybrane. Ale przede wszystkim jest jeden mój najulubieńszy wiersz pt. “Jeżeli…
Czytaj dalej
Spis cudzołożnic na pewno nie będzie moją ulubioną powieścią Jerzego Pilcha. Gustaw, główny bohater tej książki, jest postacią odpychającą, a nawet odrażającą. Być może nawet właśnie taki ma być, bo też i jego historia jest specyficzna. Jesteśmy w Polsce lat ‘80, w Krakowie, do którego przyjechał szwedzki naukowiec i właśnie nie kto inny, a Gustaw…
Czytaj dalej
Po raz kolejny upewniłam się, że wymyślanie tytułów książek jest sztuką, która czasami udaje się lepiej, czasami gorzej. W przypadku książki pt. Zła mowa. Jak nie dać się propagandzie pierwsza część tytułu jest OK, ale druga nijak ma się do zawartości książki. Podtytuł sugeruje, że książka ma treść poradnikową, ale tak nie jest. To raczej…
Czytaj dalej
Może jestem nie do końca normalna, ale bardzo interesuje mnie Korea Północna. Chciałabym się dowiedzieć, jak tam jest, zobaczyć ten reżim na własne oczy. Pomyślałam, że dziennik podróży człowieka, którego cenię za humor, może mi ten kraj nieco przybliżyć. Palinowi udaje się ta sztuka mimo tego, że na początku nieco zniechęcił mnie formą. Autor zaczął…
Czytaj dalej
To było moje drugie podejście do książki pt. Piękni dwudziestoletni. Pierwsze było nieudane. Niektóre treści należy czytać dopiero mając pewną świadomość okoliczności i poczucie kontekstu. Tak jest właśnie z książką Hłaski i zapewne dlatego dopiero teraz ją zrozumiałam. Natomiast nie polubiłam się z tym autorem, chociaż zdecydowanie doceniam jego talent literacki. Hłasko w opowieściach znajomych,…
Czytaj dalej
Najbardziej lubię książki nietypowe, a taki właśnie jest Smutek Ryb Hanny Krall. Ten niewielki zbiór zawiera dwanaście krótkich wywiadów. Są one niewątpliwie ciekawe, ale ciekawe są także okoliczności ich powstania. Rzeczywistość PRL Mariusz Szczygieł we wstępie wyjaśnia, że w 1981 roku Hanna Krall jako osoba niewygodna władzom nie mogła nigdzie znaleźć pracy. Na pewien czas…
Czytaj dalej
Kontynuuję plan czytania książek krótkich, a najlepiej bardzo krótkich. Konstancin doskonale się w to wpisuje, bo to książeczka małego formatu, która ma raptem 100 stron. I bardzo dobrze. Ponieważ gdyby była dłuższa, to byłaby męcząca. Ileż w końcu można czytać o spacerach po okolicy i leniuchowaniu w sanatorium? Rok 1975 Konstancin to, jak czytamy na…
Czytaj dalej
