Jest bardzo wiele książek o Warszawie. Stolica jest w nich pokazywana na wiele różnych sposobów, przez wspomnienia, wywiady, anegdoty, opowiadania, wiersze i wiele innych form wyrazu artystycznego. Każdy ma własne sny o Warszawie, takie czy inne. Krzysztof Mordyński, czyli autor książki pod takim tytułem, postanowił zebrać i opowiedzieć o snach specyficznych – marzeniach urbanistów pracujących…
Czytaj dalej
Mirosław Hermaszewski, czyli pierwszy Polak, który poleciał w kosmos, zatytułował swoją autobiografię Ciężar nieważkości. Zważywszy na wszystkie przeciwności, które musiał pokonać po drodze do stania się kosmonautą jest to doskonały tytuł. Było ciężko. W uaktualnionej książce, wydanej po raz drugi w 2017 roku, opisuje swoją drogę do Sojuza-30, i jest to historia niesamowita. Ambitny i…
Czytaj dalej
Pilch jest mistrzem w zabawie językiem i jego Tezy o głupocie, piciu i umieraniu są na to (kolejnym) dowodem. Książka ta jest zbiorem różnych tekstów pisanych (w większości) w latach 1994 – 1997, a publikowanych (głównie) w “Tygodniku Powszechnym”. Jak to ze zbiorami bywa, tematyka esejów jest przeróżna, choć z racji na wciąż bliską pamięć…
Czytaj dalej
Czy Praga w starej fotografii jest faktycznie albumem ze „starymi” fotografiami? Czy zdjęcia reportażowe sprzed około pięćdziesięciu czy sześćdziesięciu lat są już s t a r e? Niewątpliwie od tamtych czasów warszawska Praga bardzo się zmieniła. Na przykład stała się właściwie bezpiecznym miejscem. Nawet na Szmulkach (gdzie aktualnie mieszkam) można poruszać się bezpiecznie, także nocą. …
Czytaj dalej
Po raz kolejny upewniłam się, że wymyślanie tytułów książek jest sztuką, która czasami udaje się lepiej, czasami gorzej. W przypadku książki pt. Zła mowa. Jak nie dać się propagandzie pierwsza część tytułu jest OK, ale druga nijak ma się do zawartości książki. Podtytuł sugeruje, że książka ma treść poradnikową, ale tak nie jest. To raczej…
Czytaj dalej
To było moje drugie podejście do książki pt. Piękni dwudziestoletni. Pierwsze było nieudane. Niektóre treści należy czytać dopiero mając pewną świadomość okoliczności i poczucie kontekstu. Tak jest właśnie z książką Hłaski i zapewne dlatego dopiero teraz ją zrozumiałam. Natomiast nie polubiłam się z tym autorem, chociaż zdecydowanie doceniam jego talent literacki. Hłasko w opowieściach znajomych,…
Czytaj dalej
Najbardziej lubię książki nietypowe, a taki właśnie jest Smutek Ryb Hanny Krall. Ten niewielki zbiór zawiera dwanaście krótkich wywiadów. Są one niewątpliwie ciekawe, ale ciekawe są także okoliczności ich powstania. Rzeczywistość PRL Mariusz Szczygieł we wstępie wyjaśnia, że w 1981 roku Hanna Krall jako osoba niewygodna władzom nie mogła nigdzie znaleźć pracy. Na pewien czas…
Czytaj dalej
Wyobrażam sobie, że tytuł tej książki, czyli nie bijcie reportera, mógłby być jakimś desperackim okrzykiem do tłumu, który zaślepiony okolicznościami nie patrzy kogo tłucze. O tłumie można przeczytać w książce Psychologia tłumu, natomiast o tym, jak wygląda praca reportera, u Wiesława Sachsa. Nie bijcie reportera to krótka książeczka z różnymi anegdotami związanymi z pracą reporterską…
Czytaj dalej
Zapiski Józika Buzuka z tytułu wydawały się pamiętnikiem, lub prozą stylizowaną na pamiętnik. Nietypowe zdrobnienie imienia i podtytuł (“kopacza z Paszek rodem”) sugerowały, że ta niepozorna książeczka może kryć coś interesującego. Nie pomyliłam się. Pod pozorem wspomnień prostego robotnika urodzonego niedługo przed II Wojną Światową, Kazimierz Niechoda ukrył satyrę na Polskę z tych lat. Życie…
Czytaj dalej
Kontynuuję plan czytania książek krótkich, a najlepiej bardzo krótkich. Konstancin doskonale się w to wpisuje, bo to książeczka małego formatu, która ma raptem 100 stron. I bardzo dobrze. Ponieważ gdyby była dłuższa, to byłaby męcząca. Ileż w końcu można czytać o spacerach po okolicy i leniuchowaniu w sanatorium? Rok 1975 Konstancin to, jak czytamy na…
Czytaj dalej
W powszechnym rozumieniu czytadło, to książka niezbyt wysokich lotów, którą zwykle zapomina się zaraz po przeczytaniu. Książka Konwickiego nie spełnia jednak tego kryterium do końca. Wprawdzie czyta się ją dość łatwo, ale pod powierzchnią zdań znajdują się głębsze znaczenia. Czy autor celowo nadał jej taki tytuł, który zniechęci przypadkowego czytelnika, a nieprzypadkowy doceni zawartość? Na…
Czytaj dalej
Poniżej znajduje się subiektywny wybór cytatów z książki Olgi Drendy pt. Duchologia polska. Rzeczy i ludzie w czasach transformacji. Zapomniałam już, jak dobra jest to książka. Muszę przeczytać jeszcze raz. […] Aparat badania rzeczywistości, który dostajesz do ręki, zostaje w głowie na dobre. Aparat ten wyczula na osobliwość otaczającego świata, uczy, że nie ma spraw…
Czytaj dalej
