Dzieci czasu nie jest książką dla osób leniwych, a już na pewno nie takich, które mają wewnętrzny przymus sprawdzania detali każdej podanej informacji. Książka ta jest pewnego rodzaju kalendarzem. Trochę jak popularne kiedyś zrywki, tylko tu nie trzeba wyrywać stron, chociaż można. Jedna strona to jeden dzień roku, do którego autor dobrał jakieś specyficzne wydarzenie,…
Dowiedz się więcej
O Lispector naczytałam się samych zachwytów. Nastawiłam się więc, że ta książka będzie nie wiadomo jak super. Nie powiem, Opowiadania wszystkie są ciekawe i kompleksowo pokazują jej twórczość, natomiast, w formie grubej książki z krótkimi formami, są także odrobinę ciężkawe. Rozsądkowo zdaję sobie sprawę, że to uczucie wynika ze złudzenia poznawczego. Raz, że nie lubię…
Dowiedz się więcej
Dopóki Fiedler nie pisze o lotnikach podczas wojny to da się go czytać. To lekki sarkazm, owszem, ale Dywizjon 303 mnie wymęczył. Za to książka Ryby śpiewają w Ukajali zachwyciła. Fiedler opisuje w niej swoją podróż przez Amazonkę, trasą jaką pokonali pierwsi Hiszpanie poszukujący legendarnego El Dorado, czyli miasta ze złota. Opisuje także pobyt w…
Dowiedz się więcej
Jaki to dziwny tytuł dla książki: Dziobak literatury. Ale w środku jest samo dobro – reportaże o Ameryce Południowej, które są interesujące nie tylko dlatego, że opisują inną kulturę. Są interesujące, bo sposób w jaki to robią, jest ciekawy. Właśnie to chciała pokazać czytelnikowi Beata Szady i myślę, że jej się to znakomicie udało. Zbiór…
Dowiedz się więcej
Przypadki rządzą światem… Baranowski przypadkiem dostał się na ten rejs. Ja z kolei przypadkiem trafiłam na książki Baranowskiego. Najpierw przeczytałam Drogę na Horn (tu recenzja), po której lekturze zafascynowała mnie postać autora. Drugą jest właśnie Kapitan kuk, w której opisuje przygody statku “Śmiały” w podróży dookoła Ameryki Południowej. Najpierw zainteresował mnie fakt, że Baranowski już…
Dowiedz się więcej
Podzwrotnikowy klimat lasów deszczowych Ameryki Południowej bije już od pierwszych zdań książki pt. Śmierć w Amazonii. Jest duszny, wilgotny i bardzo ciepły. Domosławski doskonale obrazuje piękną Amazonię, ale pisze o rzeczach niezwykle smutnych. Takich, nad którymi się nie zastanawiamy codziennie. Czasem w ogóle, bo na przykład nic o nich nie wiemy. W książce tej, napisanej…
Dowiedz się więcej
