Opowiadania wszystkie | C. Lispector
O Lispector naczytałam się samych zachwytów. Nastawiłam się więc, że ta książka będzie nie wiadomo jak super. Nie powiem, Opowiadania wszystkie są ciekawe i kompleksowo pokazują jej twórczość, natomiast, w formie grubej książki z krótkimi formami, są także odrobinę ciężkawe.
Rozsądkowo zdaję sobie sprawę, że to uczucie wynika ze złudzenia poznawczego. Raz, że nie lubię wielkich zestawów opowiadań. A dwa, że oceniam tę książkę w porównaniu do tego, co pisze się teraz. Lispector tworzyła mniej więcej w latach ‘50 – ‘70. Wtedy jej forma i styl musiały szokować. Kobieta tak odważnie władająca słowem i myślą!
Strumienie myśli
Opowiadania wszystkie to zbiór wszystkich kilkudziesięciu jej opowiadań. Są głównie o ludziach i ich wewnętrznych strumieniach myśli, które nieuważny czytelnik może wziąć za paplanie. Czasami bez większego sensu. Albo grafomanię. Ale jeśli się przyjrzeć, okazuje się, że jest w nich o wiele więcej.
Teksty elektryzują, a czytelnik w każdej opisanej osobie znajdzie coś z siebie. Bohaterki_rzy tych opowiadań szukają siebie, odnajdują albo gubią się, uzyskują świadomość świata, dojrzewają, uciekają, zmagają się. Próbują się jakoś dopasować, odnaleźć prawdziwe ja. Różny jest tego skutek, czasami historia kończy się jeszcze większym zagubieniem. Każde opowiadanie jest inne, każde poszukuje i eksperymentuje z formą i bohater_ami.
Egzystencjalny niepokój
Wszystkie opowiadania mają niepokojący, wręcz mroczny klimat. Lispector jest świetnym przykładem, jak można pisać inaczej niż inni. Na przykład opowiadanie pt. Zbrodnia nauczyciela matematyki, czyli strumień świadomości faceta, który ma wyrzuty sumienia po porzuceniu psa. Czy te świetne teksty o seksualności osób starszych.
W ostatnich opowiadaniach Lispector pisze, jakby szarpała się z myślami. Wewnętrzne monologi są chaotyczne, rwane, trochę szalone ale i fascynujące, wywołujące emocje.
Świetna książka
W ogóle książka jest fantastycznie wydana. Ma obszerny wstęp Benjamina Mosera z biografią Lispector, który opisuje fenomen jakim stała się w Brazylii i pozwala lepiej zrozumieć jej pisarstwo. Pisze że “to dzieło to zapis całego życia kobiety powstający przez całe życie kobiety”, sugerując, że Opowiadania wszystkie są poniekąd dziełem autobiograficznym, jeśli wziąć pod uwagę życiorys wewnętrzny.
Na końcu zaś jest nota biograficzna, która pomaga lepiej osadzić książkę i autorkę w czasie. Ten zbiór został po raz pierwszy opublikowany w 2015 roku. Lispector zmarła w 1977. Pomaga też zrozumieć, co właściwie przeczytaliśmy oraz opisują dokładnie wszystkie części tej książki: Pierwsze opowiadania, Więzy rodzinne, Legia cudzoziemska, Potajemne szczęście, Gdzie byłeś w nocy, Droga krzyżowa ciała, Wizja splendoru i Historie ostatnie.
Dzięki tym dodatkom dostajemy książkę kompletną, zrozumiałą i przystępną. Wiele można się z niej nauczyć o tym, jak można pisać oraz przypomnieć, że wszyscy tak samo zmagamy się z rzeczywistością.
Może Cię także zainteresować: Nie posiadamy się ze szczęścia
Tytuł recenzji: Wszyscy się zmagamy
Subiektywna ocena: 7/10
Tytuł: Opowiadania wszystkie
Tytuł oryginału:
Autorka: Clarice Lispector
Tłumaczenie: Wojciech Charchalis
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2019 (pierwsze wydanie zbiorcze 2015, same opowiadania publikowane od lat ’50 XX wieku)
ISBN: 9788328061590
Liczba stron: 592
