Krótka historia czasu [Cytaty] | S. Hawking

Poniżej wybór cytatów z książki Stephena Hawkinga pt. Krótka historia czasu. To fascynująca podróż przez wszechświat i jego właściwości: czas, wymiary, grawitację,

Ostatecznym celem nauki jest sformułowanie jednej teorii opisującej cały wszechświat.

s. 32

Jeśli wierzymy, że wszechświat nie zachowuje się w sposób arbitralny, lecz że rządzą nim określone prawa, to w końcu musimy połączyć teorie cząstkowe w jedną ogólną teorię, która opisze wszystko, co zdarza się we wszechświecie.

s. 35

Tylko światło i inne fale, z którymi związana jest zerowa masa, mogą poruszać się z prędkością światła.

s. 49

Kolejną konsekwencją ogólnej teorii względności jest stwierdzenie, że czas powinien płynąć wolniej w pobliżu ciał o dużej masie, takich jak Ziemia.

s. 66

Zasada nieoznaczoności zmusza do porzucenia wizji teorii nauki stworzonej przez Laplace’a oraz modelu całkowicie deterministycznego wszechświata: z pewnością nie można dokładnie przewidzieć przyszłych zdarzeń, jeśli nie potrafimy nawet określić z dostateczną precyzją obecnego stanu wszechświata!

s. 98

Einstein nigdy nie pogodził się z faktem, że światem rządzi przypadek.

s. 99

Czarne dziury

Michell wykazał, że gwiazda o dostatecznie wielkiej masie i gęstości wytwarzałaby tak silne pole grawitacyjne, iż światło nie mogłoby jej opuścić: wszelkie światło wypromieniowane z powierzchni gwiazdy zostałoby przyciągnięte z powrotem przez siłę ciążenia, nim zdołałoby się oddalić. […] Dzisiaj takie obiekty nazywamy czarnymi dziurami.

s. 136

Wobec tego istnieje pewien zbiór zdarzeń, pewien obszar czasoprzestrzeni, z którego nic nie może się wydostać, by dotrzeć do odległego obserwatora. Ten właśnie rejon nazywamy czarną dziurą. Jego granicę nazywamy horyzontem zdarzeń; składa się on z trajektorii promieni światła, którym niemal udało się wydostać z czarnej dziury.

s. 143

Modele inflacyjne pokazały, iż obecny wszechświat mógł postać z bardzo wielu różnych stanów początkowych. Jest to rezultat ważny, gdyż dowodzi, że początkowy stan wszechświata nie musiał być wybrany z wielką starannością.

s. 211

Czas i wymiary

Prawa fizyki nie rozróżniają kierunków upływu czasu do przodu i wstecz. Istnieją jednak co najmniej trzy strzałki czasu odróżniające przeszłość od przyszłości. Są to: strzałka termodynamiczna, strzałka psychologiczna, związana z faktem pamiętania przeszłości, oraz kosmologiczna, zgodna z kierunkiem czasu, w którym rozszerza się wszechświat.

s. 238

Podobnie czasoprzestrzeń – w małych skalach jest dziesięciowymiarowa i mocno zakrzywiona, ale w niewielkich skalach nie widzi się ani krzywizny, ani dodatkowych wymiarów. Jeśli to wyjaśnienie jest poprawne […] dodatkowe wymiary są zbyt małe, by mógł się przez nie przecisnąć statek kosmiczny. […] Czemu czas i trzy wymiary wyprostowały się, gdy tymczasem pozostałe wymiary są nadal tak ciasno zwinięte?

s. 254

W 1616 roku kopernikanizm został uznany za „fałszywy i błędny”, Galileuszowi zaś nakazano nigdy więcej „nie bronić i nie podtrzymywać” tej doktryny. Galileusz pogodził się z wyrokiem.

s. 276

Czytaj także o książce Planety. Gwiazdy. Wszechświat

Subiektywna ocena: 8/10
Tytuł: Krótka historia czasu. Od Wielkiego Wybuchu do czarnych dziur
Tytuł oryginału: A Brief History of Time. From the Big Bang to Black Holes
Autor: Stephen Hawking
Tłumaczenie: Piotr Amsterdamski
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2015 (pierwsze wydanie: 1988)
ISBN: 9788377857670
Liczba stron: 296