Po raz pierwszy z tytułem Przygody Münchhausena zetknęłam się w Białostockim Teatrze Lalek, który wystawiał sztukę dla dzieci na podstawie opowieści tego zawadiackiego barona. Zachwyciły mnie wtedy jego przygody bo były cudownie absurdalne. Prawdziwy realizm magiczny (bajki!), choć wtedy jeszcze nie znałam tego określenia. Naprawdę nie spodziewałam się, że można aż tak popuścić wodze fantazji.…
Dowiedz się więcej
Książki Yoko Ogawy to pewniaki pod względem cudownej, lekko magicznej atmosfery i miękkiego języka. Zachwyciłam się Ukochanym równaniem profesora, ale i Podziemie pamięci jest bardzo dobre, choć nieco inne. Autorka pokazuje nam świat w którym znikają rzeczy. Ale nie, że magicznie ciach i nie ma, tylko ludzie przestają ich potrzebować, czy nawet dostrzegać. Tak było…
Dowiedz się więcej
Mam wielki sentyment do wokalu Nicka Cave dlatego do przeczytania jego debiutu książkowego nie trzeba mnie było namawiać. Gdy oślica ujrzała anioła to nie jest książka nowa. Po raz pierwszy wydana w 1989 roku, w Polsce także się już ukazała, nawet dwukrotnie. Artrage postanowiło ją wznowić po raz trzeci, tym razem wraz z odświeżeniem przekładu.…
Dowiedz się więcej
Po raz pierwszy Sto lat samotności czytałam może z 15 lat temu. Niestety jedyne co zapamiętałam, to wrażenie, że książka mi się podobała. Fabuła zupełnie mi umknęła. Może to i dobrze, bo tym ciekawszy był powrót do tej świetnej mimo wszystko książki, która potrafi wzbudzić mieszane uczucia. Stuletnia historia rodziny Buendìa rozpoczyna się dość spokojnie.…
Dowiedz się więcej
Wczoraj doczytałam do końca z obowiązku. Mam niestety tak, że za wszelką cenę staram się kończyć rozpoczęte lektury. Czasami ta zasada popłaca i to był ten przypadek. Warto było się trochę pomęczyć, bo końcówka zaskoczyła i wiele nadrobiła. Wydawca pisze o tej książce, że to realizm magiczny. Pewnie tak. Ja się nie znam, choć dla…
Dowiedz się więcej
To było moje pierwsze zetknięcie z tym autorem i raczej ostatnie. Po kilkunastu opowiadaniach zawartych w tomiku Gogola pod prostym tytułem Opowiadania odniosłam wrażenie, że jeśli przeczytać jedno, to prawie jak przeczytać wszystkie. Nie przeczę, że jest to literatura świetnie napisana, ale jednak co do zasady pokazuje to samo i robi to w bardzo podobny…
Dowiedz się więcej
