Wstęp do książki Polska i Polacy przypomniał mi, dlaczego tak bardzo nie lubiłam na studiach (historia) czytać większości zaleconych książek. Zwykle to straszne wodolejstwo było, w którym autor koniecznie musiał się wykazać całą dostępną wiedzą i przytłoczyć elokwencją. Dokładnie ten sam tryb ma obszerne wprowadzenie Bogdana Suchodolskiego, które opisuje ideę tej książki. W skrócie Suchodolski…
Dowiedz się więcej
Barańczak jest jednym z niewielu poetów, którzy do mnie trafiają właściwie w całości. O jego wierszach dowiedziałam się z Instagrama, więc po coś się jednak te internety przydają. W zbiorczym wydaniu jego twórczości, wydanym w 1990 roku przez Ludową Spółdzielnię Wydawniczą są jego poezje wybrane. Ale przede wszystkim jest jeden mój najulubieńszy wiersz pt. “Jeżeli…
Dowiedz się więcej
Spis cudzołożnic na pewno nie będzie moją ulubioną powieścią Jerzego Pilcha. Gustaw, główny bohater tej książki, jest postacią odpychającą, a nawet odrażającą. Być może nawet właśnie taki ma być, bo też i jego historia jest specyficzna. Jesteśmy w Polsce lat ‘80, w Krakowie, do którego przyjechał szwedzki naukowiec i właśnie nie kto inny, a Gustaw…
Dowiedz się więcej
Książka Love. Inne historie miłosne to chyba największe zaskoczenie ostatniego czasu. Nie wiedziałam wcześniej nic o jej treści, więc wnioskując po okładce (hehe) spodziewałam się lekkich opowieści, o najbardziej standardowych przejawach tego uczucia. Elżbieta Turlej zafundowała tu jednak chyba te najbardziej niestandardowe historie w oryginalnym wydaniu. Autorka porównuje ten zbiór do tablicy z przyczepionymi notatkami…
Dowiedz się więcej
Mafia i jej porachunki nigdy mnie jakoś nie interesowały, szczególnie te w Polsce. Książka pt. Pershing Król życia trafiła do mnie przypadkiem i pomyślałam, że w sumie, czemu nie. Miałam nadzieję, że może dowiem się z niej czegoś ciekawego i temat mnie zainteresuje. Niestety nie udało się to, chociaż Andrzej Kolikowski, zwany Pershingiem był ciekawą…
Dowiedz się więcej
Jest bardzo wiele książek o Warszawie. Stolica jest w nich pokazywana na wiele różnych sposobów, przez wspomnienia, wywiady, anegdoty, opowiadania, wiersze i wiele innych form wyrazu artystycznego. Każdy ma własne sny o Warszawie, takie czy inne. Krzysztof Mordyński, czyli autor książki pod takim tytułem, postanowił zebrać i opowiedzieć o snach specyficznych – marzeniach urbanistów pracujących…
Dowiedz się więcej
Pilch jest mistrzem w zabawie językiem i jego Tezy o głupocie, piciu i umieraniu są na to (kolejnym) dowodem. Książka ta jest zbiorem różnych tekstów pisanych (w większości) w latach 1994 – 1997, a publikowanych (głównie) w “Tygodniku Powszechnym”. Jak to ze zbiorami bywa, tematyka esejów jest przeróżna, choć z racji na wciąż bliską pamięć…
Dowiedz się więcej
Czy Praga w starej fotografii jest faktycznie albumem ze „starymi” fotografiami? Czy zdjęcia reportażowe sprzed około pięćdziesięciu czy sześćdziesięciu lat są już s t a r e? Niewątpliwie od tamtych czasów warszawska Praga bardzo się zmieniła. Na przykład stała się właściwie bezpiecznym miejscem. Nawet na Szmulkach (gdzie aktualnie mieszkam) można poruszać się bezpiecznie, także nocą. …
Dowiedz się więcej
Po raz kolejny upewniłam się, że wymyślanie tytułów książek jest sztuką, która czasami udaje się lepiej, czasami gorzej. W przypadku książki pt. Zła mowa. Jak nie dać się propagandzie pierwsza część tytułu jest OK, ale druga nijak ma się do zawartości książki. Podtytuł sugeruje, że książka ma treść poradnikową, ale tak nie jest. To raczej…
Dowiedz się więcej
Nie zdziwiłabym się, gdyby W oparach absurdu powstawały w oparach, ale nie absurdu, a substancji absurdującej tok myślenia autorów. Słonimski i Tuwim przenieśli absurd na wyższy poziom, gdzie nonsens jest absolutnie czysty. To jest jedna z może paru książek, które czytałam, która absolutnie ma drugiego dna, ani ambicji moralizatorskich, czy jakichkolwiek innych, poza zabawą słowem,…
Dowiedz się więcej
Książka pt. Czterdzieści minus przypomniała mi, jak bardzo ważne jest rozpoczęcie. To pierwsze akapity i strony nadają historii rozpędu, choć mówi się, że nie ważne jak ktoś zaczyna, ważne jak kończy. Coś w tym na pewno jest, więc nawet jeśli początek niczego nie urywa, należy dawać szanse. I dałam, i nie żałuję, choć szczerze przyznam,…
Dowiedz się więcej
To było moje drugie podejście do książki pt. Piękni dwudziestoletni. Pierwsze było nieudane. Niektóre treści należy czytać dopiero mając pewną świadomość okoliczności i poczucie kontekstu. Tak jest właśnie z książką Hłaski i zapewne dlatego dopiero teraz ją zrozumiałam. Natomiast nie polubiłam się z tym autorem, chociaż zdecydowanie doceniam jego talent literacki. Hłasko w opowieściach znajomych,…
Dowiedz się więcej
