Dziennik Pilcha zaczyna się z grubej rury. Zresztą ten autor nigdy specjalnie nie przejmował się owijaniem w bawełnę, zawsze pisał o rzeczach takimi jakimi były. Pilch zaczyna Dziennik w 2009 w poczuciu, że jego życie powoli dobiega już końca i właśnie to poczucie wchodzenia w strefę cienia jest impulsem do powstania zapisków. Na szczęście śmierć…
Dowiedz się więcej
Spis cudzołożnic na pewno nie będzie moją ulubioną powieścią Jerzego Pilcha. Gustaw, główny bohater tej książki, jest postacią odpychającą, a nawet odrażającą. Być może nawet właśnie taki ma być, bo też i jego historia jest specyficzna. Jesteśmy w Polsce lat ‘80, w Krakowie, do którego przyjechał szwedzki naukowiec i właśnie nie kto inny, a Gustaw…
Dowiedz się więcej
Pilch jest mistrzem w zabawie językiem i jego Tezy o głupocie, piciu i umieraniu są na to (kolejnym) dowodem. Książka ta jest zbiorem różnych tekstów pisanych (w większości) w latach 1994 – 1997, a publikowanych (głównie) w “Tygodniku Powszechnym”. Jak to ze zbiorami bywa, tematyka esejów jest przeróżna, choć z racji na wciąż bliską pamięć…
Dowiedz się więcej
Po raz pierwszy od dawna mam chęć na obejrzenie filmu Smarzowskiego. Stało się tak ponieważ wyreżyserował on ekranizację książki Pilcha pt. Pod Mocnym Aniołem. Za Smarzowskim nie przepadam, bo konstruuje filmy tchnące bezgraniczną beznadzieją, na którą zupełnie nie jestem odporna. Dotykają mnie do samej duszy. Nie mam potrzeby się tak samobiczować, więc Smarzowskiego nie oglądam.…
Dowiedz się więcej
Życzę sobie oraz Wam, aby ten rok był jak język Jerzego Pilcha w książce Wiele Demonów – ładny. Na początku muszę powiedzieć, że nie jest to książka łatwa. Po jej pierwszych stu stronach zastanawiałam się, czy na pewno dobrze zrobiłam zaczynając poznawanie Pilcha właśnie od tej pozycji. Czułam się zagubiona częstymi retrospekcjami i skakaniem po…
Dowiedz się więcej
