Powiem wam, co o tym myślę wystarczyło, żeby Joan Didion stała się jedną z moich ulubionych pisarek. Nie zdarza mi się często, żeby ktoś od pierwszej książki tak zachwycał. Autorka zdobyła moje serce zdolnością przelania swoich obserwacji świata na papier tak, żeby użyte przez nią przenośnie i porównania zostały na dłużej. Oraz jest to napisane…
Czytaj dalej
Gdyby każdy pisarz umiał tak opisać rodzinne miasto i wspomnienia jak Pamuk, życie byłoby znacznie lepsze, ponieważ znacząco spadłaby liczba książek nudnych. Choć opisana historia jest silnie związana ze Stambułem, to nie jest to książka o mieście, tylko autobiografia mocno skupiona na osobie pisarza. Ale wciąga od pierwszych stron. Stambuł, czyli stolica Turcji, to miasto…
Czytaj dalej
Tytuł tej książki intryguje, bo właściwie w jakich okolicznościach mogłyby paść słowa “Pan raczy żartować Panie Feynman!”? I dlaczego ktoś zdecydował się właśnie tak zatytułować książkę? Richard Feynman to fizyk, który pracował w zespole Oppenheimera przy projekcie bomby atomowej. Wiedząc to tytuł intryguje jeszcze bardziej, ale prawdę mówiąc, gdyby nie polecenie niebezpiecznika, to chyba bym…
Czytaj dalej
To było moje drugie podejście do książki pt. Piękni dwudziestoletni. Pierwsze było nieudane. Niektóre treści należy czytać dopiero mając pewną świadomość okoliczności i poczucie kontekstu. Tak jest właśnie z książką Hłaski i zapewne dlatego dopiero teraz ją zrozumiałam. Natomiast nie polubiłam się z tym autorem, chociaż zdecydowanie doceniam jego talent literacki. Hłasko w opowieściach znajomych,…
Czytaj dalej
Tytuł dokładnie wyjaśnia o czym jest ta książka. Drugi raz dookoła świata to relacja sześćdziesięciodwuletniego Krzysztofa Baranowskiego z realizacji jego postanowienia ożeglowania świata ponownie. Wyprawę tę opisuje zupełnie inaczej niż Drogę na Horn, czyli opowieść o swoim “pierwszym razie”, bo też i drugi raz był w większości inny. Przede wszystkim różnica polegała na tym, że…
Czytaj dalej
Wyobrażam sobie, że tytuł tej książki, czyli nie bijcie reportera, mógłby być jakimś desperackim okrzykiem do tłumu, który zaślepiony okolicznościami nie patrzy kogo tłucze. O tłumie można przeczytać w książce Psychologia tłumu, natomiast o tym, jak wygląda praca reportera, u Wiesława Sachsa. Nie bijcie reportera to krótka książeczka z różnymi anegdotami związanymi z pracą reporterską…
Czytaj dalej
Wspomnienia Warszawskie są kolejnym przykładem na to, że Słonimski słowem władał po mistrzowsku i w ogóle jest gen(ialny). Nie każdy autor może udźwignąć temat własnych wspomnień i napisać je tak, żeby były interesujące dla czytelnika nawet wiele lat po opisanych wydarzeniach. Wyjątkami może są jedynie sławy wzbudzające zainteresowanie na pograniczu fascynacji. Ale taki Słonimski? W…
Czytaj dalej
Kontynuuję plan czytania książek krótkich, a najlepiej bardzo krótkich. Konstancin doskonale się w to wpisuje, bo to książeczka małego formatu, która ma raptem 100 stron. I bardzo dobrze. Ponieważ gdyby była dłuższa, to byłaby męcząca. Ileż w końcu można czytać o spacerach po okolicy i leniuchowaniu w sanatorium? Rok 1975 Konstancin to, jak czytamy na…
Czytaj dalej
Historie opisane w książce Zapiski najemnego żeglarza spokojnie mogłyby być fikcją literacką, tyle się tam dzieje. To zadziwiające, ale nie są. Krzysztof Baranowski po raz kolejny serwuje nam solidną porcję swoich nieprawdopodobnych przygód na morzach i oceanach (oraz rzekach). Tym razem jako kapitan żaglowca pasażerskiego Atlantis. Rejsy pasażerskie Na Atlantis przygód było wyjątkowo dużo, począwszy…
Czytaj dalej
Bujanie w morskiej pianie właściwie należałoby czytać jako ostatnią ze wszystkich książek Baranowskiego. Są w niej teksty, które z różnych powodów nie zostały opublikowane w innych książkach; teksty, które opublikowano, ale w okrojonych wersjach oraz teksty archiwalne i już niedostępne, drukowane w różnych czasopismach. Tworzy to miszmasz wątków tylko luźno powiązanych ze sobą i komuś,…
Czytaj dalej
Antoine de Saint-Exupéry najbardziej znany jest ze swojego filozoficznego dzieła pt. Mały Książę. Ale jak się okazuje ten autor w swoim dość krótkim życiu napisał więcej niesamowitych książek. Jedną z nich jest Ziemia, planeta ludzi. De Saint-Exupéry opisuje w niej swoje doświadczenia jako pilota pocztowego. Brał on udział w tworzeniu sieci połączeń lotniczych w latach…
Czytaj dalej
Bardzo podoba mi się tytuł tej książki. Kamienny sufit nawiązuje do pojęcia szklanego sufitu, czyli niewidzialnej, choć realnej bariery życiowej, prawie nie do przejścia. Niewielu jest takich, którzy walą głową w szkło z zamiarem przebicia, a jeszcze mniej takich, którzy walą w kamień. Ale jacyś są. Anna Król opisuje nam historię tych kilku pierwszych kobiet, które…
Czytaj dalej
