Tezy o głupocie, piciu i umieraniu | J. Pilch

Tezy o głupocie, piciu i umieraniu | J. Pilch

Tezy o głupocie, piciu i umieraniu

Pilch jest mistrzem w zabawie językiem i jego Tezy o głupocie, piciu i umieraniu są na to (kolejnym) dowodem. Książka ta jest zbiorem różnych tekstów pisanych (w większości) w latach 1994 – 1997, a publikowanych (głównie) w “Tygodniku Powszechnym”. 

Jak to ze zbiorami bywa, tematyka esejów jest przeróżna, choć z racji na wciąż bliską pamięć PRL i 1989 roku Pilch często robi wycieczki do polityki oraz poprzedniego ustroju. Pisze np. o Wałęsie i Kwaśniewskim, chociaż to właściwie pisze o ich żonach. Pisze też w ogóle o Polsce, albo nawet jeśli nie pisze, to ta polskość i tak gdzieś tam pobrzmiewa. 

Babranie się w rzeczywistości

Czasami jednak jego myśli zajmują także inne tematy, np. chińska rewolucja kulturalna, Gołota, suknia Claudii Schiffer i obrażeni muzułmanie. Pilch umie ze smakiem zestawić striptiz z Leninem, Stalinem, Hitlerem i Mao. Autor niesamowicie “łączy kropki”. Wykorzystuje oryginalne porównania i połączenia, jakie nigdy w życiu by mi do głowy nie przyszły.

Niektóre teksty to recenzje książek i artykułów. Jak on tam pięknie punktuje autorów. Tekst o Wałęsie, jego żonie i synu jest świetny. Dobre są teksty o alkoholizmie, piciu, trzeźwieniu i kacu. Akurat wiadomo, że to “jego” tematyka. 

Pilch to Pilch

Język Pilcha jest jasny, precyzyjny i klarowny, a tezy zwięzłe, dosadne i przewrotne. Choć do pełnego zrozumienia większości treści przyda się na pewno ogólne rozeznanie w tym, co działo się w latach ‘80 i ‘90, czyli jak naprawdę było za komuny oraz co i jak zmienił 1989 rok (i że tak naprawdę niewiele, chociaż jednocześnie wiele).

Po czym poznaję, że książka jest dobra? Po tym, że poleca mi inne ciekawe książki oraz filmy. Zapisałam sobie kilka tytułów, oraz Pilch przypomniał mi o świetnym filmie pt. Zostawić Las Vegas. Widziałam go wiele lat temu i znów mam ochotę go zobaczyć. Tym razem z perspektywy zupełnie innych doświadczeń oraz perspektywy, którą Pilch przedstawił w swoim felietonie.

Tezy o głupocie, piciu i umieraniu

Teksty o kiedyś

Tezy o głupocie, piciu i umieraniu to nie jest raczej książka, która zmienia życie. Zbiór ten jest raczej ciekawostką dla fanów frazy Pilcha, zbiorem drukowanych tekstów aktualnych kiedyś. 

Teksty te są także ciekawe z punktu widzenia osób zainteresowanych odradzającą się po 1989 roku Polską. Albo takich, którzy chcą dowiedzieć się nieco więcej o życiu w PRL, bo choć autor pisze o sprawach dla niego aktualnych, to porównuje je do tego, jak było. A było różnie. I Pilch świetnie to oddaje, jego teksty są momentami nawet brutalne, bo jak pisze “uprawianie literatury to jest babranie się w rzeczywistości(…). Babrania nigdy dosyć”. Nigdy dosyć.


Może Cię także zainteresować: Pod Mocnym Aniołem | Powiem Wam, co o tym myślę | Piękni dwudziestoletni


Recenzja: Babranie się w rzeczywistości
Subiektywna ocena: 8/10
Tytuł: Tezy o głupocie, piciu i umieraniu
Autor: Jerzy Pilch
Wydawnictwo: Wydawnictwo Puls
Data wydania: 1997
ISBN: 1-85917-069-2
Liczba stron: 232